مطالعه تنوع ژنتیکی سگ ماهی جویباری paraschistura nielseni (nalbant and bianco, ۱۹۹۸) رودخانه های شاپور (استان فارس)، دالکی و مند (استان بوشهر) با استفاده از نشانگرهای ریزماهواره

هدف تحقیق حاضر بررسی تنوع ژنتیکی سگ ماهی جویباری p‏araschistura nielseni رودخانه های شاپور (فارس)، دالکی و مند (بوشهر) با استفاده از نشانگر ریزماهواره (ic230، ic228، ic654، bbar4 و bbar7) بود. تعداد 90 قطعه ماهی (30 عدد از هر رودخانه) نمونه برداری شد. از پنج جایگاه ژنی در مجموع تعداد 124 الل برای هر سه رودخانه به دست آمد. متوسط الل مشاهده شده (na) در رودخانه-های شاپور، دالکی و مند به ترتیب 4/8، 4/8 و 8 به دست آمد. نتایج حاصل از بررسی تنوع ژنتیکی نشان داد که میزان متوسط ho 426/0 بود که مقدار متوسط آن در رودخانه های شاپور، دالکی و مند به ترتیب 461/0، 452/0 و 365/0 به دست آمد. متوسط هتروزیگوسیتی ho و he برای تمامی مناطق به ترتیب 426/0 و 817/0 محاسبه گردید. بیشترین و کمترین میزان ho به ترتیب برای جایگاه های ic654 (739/0) دالکی و ic228 (174/0) مند مشاهده شد. بررسی انحراف از تعادل هاردی- واینبرگ در رودخانه های شاپور در سه جایگاه ic230، ic654 و bbar7، دالکی جایگاه ic230 و مند جایگاه ic654 تعادل برقرار بوده و در سایر جایگاه ها انحراف معنی داری مشاهده شد. شاخص fst تنوع ژنتیکی درون جمعیتی بالا (98%) و میزان تمایز بین جمعیتی پایینی (2%) را نشان داد. دندروگرام upgma بر اساس فاصله ژنتیکی ترسیم شده و جمعیت های رودخانه های شاپور و دالکی از هم جدا نشده اما احتمالا جمعیت رودخانه مند از جمعیت های دو رودخانه دیگر جدا شده است.